Frywolitka w odcinkach

Jak na kolejne odcinki powieści drukowanych swojego czasu w czasopismach - czekam z zapartym tchem - co będzie dalej? Jak rozwinie się akcja? Czy będą kółeczka, czy też może same łuczki?

Opowieść snuta przez Renulka - jak najlepsze historie bardów - trzyma w napięciu i sama autorka nie wie co się stanie...



Wspólne plątanie z Renulkiem - bez schematu (moje guru tworzy go na bieżąco).
Wybaczcie krzywizny, to efekt nie trzymania czółenek przez dwa lata. (jak z jazdą na rowerze - tego się nie zapomina ale pierwsza jazda po przerwie slalomem).
Nie mogłam się oprzeć nawoływaniu Renulka do wspólnego supłania. I dobrze się stało...

Bartłomiej

Bartłomiej ziewnął, przeciągnął się i jak nie zacznie litanii narzekań...
A to spać nie może, a to za późno spać chodzą, a to za wcześnie wstają, a to kot za głośno mruczy i generalnie to jemu jest źle, bardzo źle. I on się wyprowadza, on w takich warunkach nie może.

I poszedł. I dobrze. Bo ja już miałam dość jego narzekań - w końcu od marudzenia to w tym domu jestem ja!

Do mamy sobie poszedł - bo urodziny miała.

Jakoś żaden anioł nie chce u mnie zagościć na dłużej - a ja tak lubię janiołki. I spać lubię...
Może taki stróż sypialniany sam sobie musi wybrać właściciela? Zupełnie jak porządny pluszowy miś...

Armia na glinianych nogach

Galeria Krakowska rozpieszcza nas co jakiś czas różnorakimi imprezami i ekspozycjami. A to wystawa krakowskich szopek, a to pokazy nowych kolekcji lub statek wikingów. Poziom, jak to zwykle bywa przy tego typu wydarzeniach, różny ale każdy ma okazję znaleźć coś dla siebie.

W zeszłym tygodniu pojawiło się coś,co wprawiło mnie w istny kociokwik. Armia, Terakotowa Armia, a konkretnie to figury imitujące niektóre z tych cudeniek. Niestety nie naturalnej wielkości, że niby jakieś takie za duże by były czy coś...phi...

I daję słowo, że słyszałam jak duch cesarza Qin Shi chichocze gdzieś pod kopułą Galerii...

Powroty

Minęły wakacje, minął urlop (szybko, za szybko, o wiele za szybko), a do mnie powróciły robótkowe chęci. Chcę dziergać, wyszywać, kleić, malować - wszystko, dużo, na raz.
Zrobiłam nawet listę (bo ja tak w ogóle to lubię robić listy) - długa jest, oj bardzo długa - a to tylko te najpilniejsze, praktycznie same prezenty. I znowu doba jest za krótka, znowu brakuje cudownej maszynki do produkcji międzyczasu i krasnala domowego do odbębniania obowiązków domowych - innymi słowy "przychodzę" do siebie. Czuję się jak po długiej podróży...

Tak więc (no wiem - od więc itd.) robię, dłubię i nie pokazuję. Bo znowu część prac jest tajemnicą - w końcu jak prezenty to prezenty.

Ale co przeczytałam przez ten czas to moje - znacznie zwiększyłam średnią krajową, no w końcu ktoś musi ratować honor narodu (choć jak widzę statystyki mówiące ile Polacy czytają, to słowo daję, czuję się jak jakaś egzotyczna mniejszość narodowa)