Odtajnione

Jej - jeden z hafcików mogę w końcu pokazać.
Owieczki próbujące baletu trafiły na gigantyczny patchwork - urodzinowy dla Renulka. Pokazałabym Wam jaki jest cudny, superaśny, wspaniały i piękny (naprawdę chapeau bas dla cioteczek szyjących to cudo) ale póki co zdjęcia są niedostępne, a szkoda bo jest na co popatrzeć. Musicie mi wierzyć na słowo.

A to - to moi drodzy jest mój Surface. W fazie "tył i lewy przód". Jak widać, niewiele widać, ale robótka na tym etapie nie prezentuje się jakoś powalająco - zdecydowanie półprodukty lepiej wyglądają na manekinie niż w charakterze kolorowej, artystycznie rzuconej na stole szmatki.
Włóczkę zgapiłam od Dagny i Kath - bordowa Chainette. Na większych drutach niż dziewczyny - bo na 4 mm (ściągacz na 3,5). Próbka na szerokość wyszła nieco szersza, za to (ciekawostka!) na długość idealnie. Robię więc rozmiar S na szerokość i M na wysokość (jakimś cudem jeszcze się nie pomyliłam - podkreślmy jeszcze).

Z wyliczeń wychodziło mi, że tym razem sweter nie będzie taki super dopasowany. Pierwsze przymiarki wskazują jednak, że tradycyjnie obliczenia sobie, a praktyka sobie (sic!) - prucia odmawiam (póki co).

A prywatnie się sypie.
Babcia poszła na zabieg operacyjny - złośliwy guz na jelicie. Poprzedni tydzień stanął więc pod znakiem lekkiej (ok, ok - gigantycznej) paniki, bo serce słabe, bo ciśnienie, bo już kiedyś były problemy z wybudzeniem, itd.
Zabieg się udał, babcia zaczęła dochodzić do siebie ale żeby za pięknie nie było posypały się komplikacje. Szczegóły pozwolę sobie darować - nie są zbyt przyjemne. Generalnie takich komplikacji nikt się nie spodziewał. Ponoć jest już "ciut" lepiej, co nie przeszkadza mi kwitnąć w stanie skrajnej histerii.